Kolejna odsłona ścigania na MTB. Bagatela w święto "Sześciu Króli".

Pierwsze kółko rozgrzewkowe, trzy kolejne to już konkret tempo, ale mniej więcej na tych 5,5km do najlepszych prawie dwie minuty w dupsko na okrążeniu :/ Przepaść! Tętno wyszło z samego wyścigu dość konkretne. Aż się zdzwiłem że tak mocno pojechałem, a mimo wszystko tak słabo... Chyba trzeba jeszcze dużo pracy włożyć w to aby byc w lepszej formie.

Gdyby tylko jeszcze umieć tam jeździć po lesie, bo kolejna osoba stwierdza "Kris, ale technikę to Ty popraw". Dobrze, że było kilka długich prostych to mogłem nadrabiać :) No i patrząc przez pryzmat tego to może w sumie nie jest tak źle, bo na błedach, przyhamowaniach i zakrętach traciłem za każdym razem. Hah, no i sprzętowo też leżę - na początku nie mogłem się wpiąć co się równa minus kilka sekund już od razu, później dwa razy musiałem się wypiąć i kolejnych kilka sekund zmarnowanych... a na finiszu mi się but wypiął i ledwo utrzymałem równowagę... Chyba trzeba pomyśleć nad czymś innym na to nasze ściganie leśne. Mimo, że to tylko zabawa i rzadkie ściganie, tak cholera jestem coraz bliżej zakupu czegoś lepszego niż mój MTB od 5 lat nie rementowany :)

22/55

To było straszne!

MTB to nie moja bajka.. Ale tym razem powalczyłem, udało się dobrze wystartować i myślę, że to co dziś zdobyłem to średnio moje miejsce w lesie.

Wyścig:
Startuję dość dobrze, z pierwszego rzędu. Pedały wpięte! No to lecimy! Od tego czasu wiedziałem, że będzie OK! Przed startem zapomniałem zrobić "swojego rytuału" i cały czas jechałem z myślą, że znooooowu o czymś zapomniałem. Dodatkowo bez opaski pulsometra, ale tym razem z licznikiem. Tak właśnie trochę byle jak podchodzę zawsze do wyścigów mtb.

Przemo i Michał standardowo rura do przodu, gdyby było sucho to by się za nimi kurzyło.. Standardowo wyprzedzony jeszcze przez kilku tych samych ludzi co zawsze - Grzegorz, Włodek Gilicki ( gilickibike.pl ), Maciej czy Michał Michalski.. Pierwsze kółko według pomiarów w moim wykonaniu najszybsze. Niestety przez totalny brak techniki i może trochę strachu za dużo tracę na każdym z zakrętów. Ogarnąłem to dopiero na 4 i 5 okrążeniu. Po tym jak wszyscy mnie wyprzedzili zacząłem jechać gdzieś na 13-15 pozycji. Uczestników chyba 45. Ciągle widziałem kogoś przed sobą, ciągle ktoś mnie gonił. W pewnym momencie gdy już nikt nie zyskiwał na moim marnym pokonywaniu zakrętów, zacząłem nadrabiać na prostych i górkach. Dogoniłem małą grupkę, kolegę z Interkolu i cacy, między tym wszystkim mnie również przegoniono, ale tylko chwilowo.

Przede mną na 4 kółku była mała 3 osobowa grupka z Krzysiem L. kilkaset dobrych metrów. Stwierdziłem,że co ma się stać to i tak się stanie, zacząłem mniej hamować na krętych odcinkach i było mnie stać na lekkie podkręcenie tempa. Dochodziłem chłopaków powoli... Na ostatnim kółku złapałem całą trójkę na długiej prostej i się zaczepiłem by chwilę odpocząć bo już nikt nas nie gonił. Jadąc przez lasy trzymałem ich tempo po zakrętach.. Na jedynej ostatniej prostej dwójka poza Interkolem wyprzedziła Krzysia to ja stwierdziłem, że nie ma na co czekać i na tym błocie też muszę! Szybkie hamowanie i skręt w prawo na górkę... Tam utrzymałem pozycję i zjazd w lewo....Skręt w prawo - przycisnąłem jak tylko mogłem i udało się kolegę wyprzedzić i wjechać na metę gdzieś na 10 czy 11 miejscu chyba. Okazuje się, że i nawet na 3 miejscu w kategorii! :D

Później się idziemy przebierać i na kiełbaski. Lekkie zamieszanie z wynikami w kategorii i....bardzo pomocna okazuje się kamerka którą razem z Piotrem Kowalczykiem zamontowaliśmy na drzewie by nagrywać przede wszystkim finisz. Następnym razem będzie bliżej mety gdyż nie widać numerków, ale jesteśmy się w stanie w tym towarzystwie poznać. Impreza jak zawsze super i na najwyższym poziomie! Wspaniali pozytywni ludzie! Kocham to towarzystwo! :) HALA Interkol! :)

cad: ?! xD

Krissss na podium! Super zakończenie sezonu 2017 :)



Interkolowa rodzina i przyjaciele :)

Co tu dużo pisać....

20/47

Startuję z pierwszej linii co jest ogromnym ułatwieniem, ale mój sprzęt daleki jest od ułatwiania mi życia..
Praktycznie zaraz po starcie spadam na ostatnie miejsca bo nie mogę się wpiąć w pedał dość długo, dłużej nawet niż zwykle miałem problemy. No a ciulowy początek oznaczał gonitwę, dogoniłem prawie taką dużą grupę gdzieś pozycje od 7-16 miejsca tylko brakło sił żeby docisnąć i do nich dojechać i się ścigać, jechaliśmy porównywalnym tempem. Później nieco mi siadło, ale na każdym zakręcie miałem problem ze zbyt dużą ostrożnością w każdy jeden wchodziłem no i przez to straciłem z oczu prawie wszystkich. Później ktoś tam tylko odpadał... Przez błąd na starcie myślę, że te 10 pozycji straciłem :/

Jazda bez licznika, bo zapomniałem :x

Gryfusowe Księciunie stanęły na starcie... A może tylko jeden Książe i czterech normalnych facetów?! ;-)
Co by i jakby nie mówili, bo przecież były Gryfusowe Księżniczki...a ja zostałem szałowo nazwany Królewiczem...to różne wersje krążą w naszym maratonowym światku :)

W niedzielę nadszedł czas na czasóweczkę. Drużynowa Czasówka w Gryficach, coś na kształt Amber Road z Gostynia, fajnie by było gdyby się przyjęła... Wystartowało 18 drużyn (jedna +75, dwie kobiecie i reszta) a my zajęliśmy 9 miejsce :)

Wystartowaliśmy w składzie trzy szosy i dwa rowery mtb. Koledzy na MTB zostali od razu po starcie praktycznie (Marcin Gaj i Paweł Majchrzak), a my na szosach (ja, Piotrek Rogaczewski i Paweł Cichocki) piłowaliśmy do mety co sił. Udało się wykręcić taki czas i w sumie.... jestem z niego dumny! Jestem dumny z naszego teamu koledzy! Jestem szczęsliwy, że wystartowaliśmy :)

Nogi po maratonie w Rewalu nie chciały tak idealnie kręcić, ale nie było źle.

cad: 87

Gryfus :)

Wjeżdżamy na metę :)


Szczęśliwi, zmęczeni, ale nie na tyle żeby nie ustawić się do zdjęcia :D


Krotoszyńska ekipa która robi sobie zdjęcia ponad 300km od domu, a nie u siebie :D Lewy Artur a środku Jakub Czwojda z Krotoszyna :)

W sobotę wziąłem udział w maratonie w Rewalu, długość nie powala na kolana bo jedyne 135km.
Od samego rana jedziemy z Czesią na start autkiem z Trzebiatowa. Sprawne szykowanie się i choć starty od 9:00 tak jakoś czas szybko leci. Jadę z Czesią na start by wypuścić ją na ostatni maraton sezonu i wracam do auta. Zalewanie bidonów, batoniki, żele i ostatnie banany i można jechać.

Przed nami startuje Henryk Bętlewski z kolegą Ornowskim, ja mam Mariana Kolodziejskiego, za nami kolega Pikuła, Robak i Artur... Hmm.. Myślę sobie - pierwsza dwójka rekord trasy i wygrana open, a i nas dojdzie trójka startująca za nami... Ale jakie moje zdziwienie, jak się okazało jednak inaczej.

Na starcie całkiem żwawo, bez żadnych kompleksów, ledwo 10-13 stopni więc szybko trzeba było się wkręcić na obroty żeby się ciut cieplej zrobiło. Co dalej? Nie mogłem się wkręcić przez całe pierwsze kółko na wysokie obroty, moje zmiany były jakie były, bez ściemy żadnej, ale wychodziłem i pomagałem ile mogłem. Okazalo się, że nasza grupa jest całkiem mocna. Po jakimś czasie gdy spojrzałem na licznik i średnią prędkość to przestałem się dziwić dlaczego wydaje mi się, że moje zmiany są słabe... Istny ogień i petarda od startu!

Na drugim kółku znacznie lepiej mi się jechało i zmiany dawałem jeszcze mocniejsze, jechało mi się po prostu dobrze. Kilka hopek, ale przelecianych bez żadnych problemów. Czasem coś zawiało i tyle... Dojeżdżamy do ronda w Rewalu, a się okazuje, że nam uciekł jeden kolarz... się okazuje.... że zwycięzca open :( Ja za późno skoczyłem żeby go dogonić, ale za to zdobyłem drugie miejsce open. Marian Kołodziejski trzeci!

Maraton sam w sobie nie był ciężki, trasa świetna, chociaż jeden kawałek przy dojeździe do Rewala po prostu kiepski asfalt... Ale tempo było zabójcze. Warto było się postarać :)

Później wyjechałem po Czesię i wspólnie za rączkę wjechaliśmy na metę... So Sweet ^^ :)

kat. m2: 1miejsce
OPEN: 2miejsce

Jestem szczęśliwym facetem :)

Poszliiiii! :)


Żwawy start :)



Przejazd pierwsze / drugie kółko :)


Ucieczka na ostatnich metrach na metę - dłuższy finisz :)


Pierwszy wjazd na metę :)


Drugi wjazd na metę, znacznie przyjemniejszy :)

Miejsce: 12/31
Czas: 25min 16sek
Pokonałem Zbigiego!

Zostałem puszczony w miarę wcześnie, przede mną jechało kilku zawodników, których widziałem - ciągle kogoś przed sobą. Fajnie tak ponieważ jak kogoś widzisz to lepiej się goni i motywacja jest jakby większa. Wydaje mi się, że początek pojechałem ciut za mocno, przez co finałowe metry pod górę Maszt Mikstat już cierpiałem i nie było z czego dokręcić. Ale jestem zadowolony, pojechałem na swoim poziomie. Niskim, ale zawsze coś ;-)

Była Czesia i robiła dobre zdjęcia :)  Tutaj galeria: https://goo.gl/photos/Z86bATxbgJD1WtBu8 :-))

2012: 24:54,84
2013: 26:41,26
2014: 25:23,76
2015: 25:13,00
2016: 25:08;xx
2017: :25:16:25

cad: 83

A na wyścig zapomniałem rowerowych okularów i rękawiczek. Ciekawie wyglądałem ;-) Takie trochę retro w RayBanach :D

Tour de Pomorze - czyli zawody kolarskie, maraton, ULTRAmaraton rowerowy - pierwsze takie ULTRA za mną. Dokładnie 711,5km. Licznik pokazał mi prawie 730km (nie zabładziłem) a Strava pokazuje 718km - czas jazdy jednak jest taki jak widać tu i tam. Czas od organizatora (z postojami) to 24h 54min! :) Ale od początku...

Strava: https://www.strava.com/activities/1112158171
Fotogaleria z imprezy Czesi Kruczkowskiej: https://photos.google.com/share/AF1QipPLdIpvDIhom1...
Film z jazdy z mojej kamerki: https://youtu.be/c3WJ0rpUprA

Kat. OPEN: 3 miejsce/ 108 uczestników w DEBIUCIE na ULTRA! :)

W piątek obowiązkowo wziąłem w pracy urlop, aby udać się do Świnoujścia. Rano przyjechała Czesia do Krotoszyna skąd ruszyliśmy w drogę jakoś przed 11:00. Nie było to spokojne tempo i te ponad 300km Mondziakiem pokonaliśmy.....ze średnim spalaniem prawie 9l/100km - spieszyło się, odprawa o 17:00, a do 16:30 chyba było trzeba się zarejestrować. Więc gaz do dechy i lecimy, oczywiście bezpiecznie i w granicach rozsądku! A że ja rozsądnym młodym  człowiekiem (jeszcze) jestem, to nie zauważyliśmy, a już znajdowaliśmy się na promie Krasibór. Tam już było czuć kolarską atmosferę - spotkany Zbyszek Kreft, Arek Robak i fajowa Gryfusowa ekipa. Wszyscy w tym samym kierunku, w tym samym celu.....po zwycięstwo! po chwałę!  No dobra, trochę odleciałem....ale każdy chciał się zmierzyć z tym wymagającym dystansem. Dojechaliśmy do biura zawodów znajdującego się w sąsiedztwie naszego noclegu i odebraliśmy pakiety. Z domu wczasowego "Bryza" do naszego schroniska młodzieżowego były aż dwa / trzy kroki. Świetni, mili i uprzejmi ludzie w biurze zawodów, wesoły org Czarek i reszta ekipy KS Uznam i wolontariusze. Gdy poszliśmy w kierunku naszego pokoju, okazalo się, że reszta ekipy już jest.... Ale jakiej ekipy?! Przecież się nie znamy... No bo pomysł na udział w tym starcie wpadł mi tak późno, że było trzeba się przespać z kimkolwiek, byle taniej - jedna noc i tak poza noclegiem, jak się okazało niektórzy i na drugą nie wrócili z rowerów... No więc, Arek, Jan i Agata już byli... Przywitaliśmy się, poznaliśmy i pojechaliśmy na odprawę. Dwoma słowami: "stres urus". Nagle lunęło deszczem, start honorowy więc odpuściłem, ale odprawa dość ciekawa...dużo ważnych rzeczy się dowiedziałem: np. nie sikać na punktach w krzakach bo będą karne minuty - są toalety. Pojechaliśmy do domu z Czesią, zjedliśmy uszykowany przez nią pyszny makaron i ja poszedłem spać, a ona pojechała z kolegą Wawrzynem do Trzebiatowa.

I oto nadszedł moment by opisać ten docelowy dzień, to wydarzenie, które zaczęło się dla mnie o 8:50 w sobotę 29 lipca 2017 roku!

No ale najpierw wstałem.. szybka toaleta, szybkie jedzenie, wczoraj już wszystko przygotowałem, więc dzisiaj tylko się ubrać. Jadę na krótko, coś tam w przepaki wrzuciłem. Zarzuciłem przepaki na plecy i razem z Arkiem jedziemy na Prom Bielik! Na promie kolarze oczywiście, więcej Gryfusów, innych przyjemnych ludzi Gosia Tyburcy... Paulina Kusajda, Paweł Chajda i reszta zwariowanych ludzi...

Docieramy do naszego promu, idziemy montować GPSy, tam już czeka na mnie moja ekipa startowa, chwilę rozmawiamy....i nawet się nie zorientuję jak już zostały sekundy do startu! Masakra!

1) Start - PK1 Świerzno ~63km
Start o 8:50, chwilę przed zdjęcia i rozmowy, jest ciepło, jest jasno, trochę czasem coś z nieba kapnie na nos.. Są kibice, jest doping... Jest świetnie! Czuję się bardzo dobrze, jadę więc od startu mocno.. Wyprowadzam chłopaków z grupy ze Świnoujścia... GPS działa! Jest sukces... Po chwili słyszę z tyłu "wolniej", "weź odpuść bo się zajedziesz" albo inne "nie tak szybko".. Nauczony raczej do żwawych startów ruszyłem po prostu jak do każdego innego wyścigu. Przecież gdzie nie startuję - zawsze jadę wygrać.. Mimo tego, że tutaj startowałem z główną myślą - po prostu przejechać. Trasa ruchliwa, ale dobry i szeorki asfalt. Jedziemy równymi zmianami, startowałem z: Marianem Kołodziejskim, Mariuszem Staszakiem, Zbigniewem Kreftem, Szymonem Koziatkiem oraz Kubą Latajką. Na prawdę świetna ekipa, za którą jestem wdzięczny: Bogu / losowi / Czarkowi (nieprawdziwe skreślić). Tempo nie jest zabójcze, jest tak w ogóle bardzo spokojne. Tętno niskie, daję radę coś tam ponagrywać. Dojeżdżamy do pierwszego punktu, który z pośród wszystkich był chyba jedynym "polowym". Nie było sensu robić większego skoro to taki wczesny kilometr. Szybkie pieczątki, mili ludzie, dobre wafelki, banany i inne... Śmigamy po chwili dalej..

2) Świerzno - PK2 Ustronie Morskie ~ 126km
Po drodze do kolejnego punktu zlewa nas deszcz, ale szybko w słońcu i ciepełku oraz wietrze schniemy. W Trzebiatowie przemiła niespodziewanka w postaci Czesi dopingującej z całego serca / z całym sercem :) Robi się przeogromnie miło, bo fajnie jest widzieć, że ktoś ci kibicuje i że masz na kogo liczyć na trasie w razie czego. Czesia zrobiła zdjęcia wszystkim, więc stała tam dobre dwie godziny. Do Ustronia Morskiego wjeżdżamy czym prędzej do "Skansenu Chleba" gdzie miała czekać na nas pajda chleba - jak zakładałem ze smalcem... Nic jednak takiego, była buła w folii.. No niestety, ale ważne i to.. Wody nawet nie wlewam bo niedużo ubyło.. Rozsiadamy się i jemy.. Może tak trzeba sobie myślę, a skoro chłopaki nie jadą to ja sam sobie nie poradzę myślę sobie - i tak sobie jeszcze raz pomyślałem, że w sumie fajnie się jedzie, ale to dopiero niecałe 130km..

3) Ustronie Morskie - PK3 Bobolin ~ 186km
Nic ciekawego się nie dzieje, równe (nie-za-)mocne zmiany. Zbliżamy się i jeździmy drogą między Ustroniem, a Dąbkami i Darłowem czyli tam, gdzie spędzałem z rodzicami w mojej młodości wakacje nad morzem. Są jakieś hopki, zaczyna się robić ciepło... Szukamy gospody "Obora" gdzie czeka na nas makaron bolognese, woda z cytryną etc. szybka wizyta w toi-toiu i jedziemy dalej. Jedzenie na stojąco, wolę nie siadać póki nie jestem zmęczony za bardzo żeby nogi się nie odzwyczaiły.

4) Bobolin - PK4 Polanów ~ 243km
Spotykamy na punkcie w Bobolinie kolegę z Supermaratonów Henryka Bętlewskiego, który jedzie sobie kawałek z nami. Rozmawiamy, śmiejemy się...jest czas na wszystko. Tutaj zmienił się wiatr, do tej pory lecieliśmy praktycznie z wiatrem, a teraz w twarz bądź boczny niesprzyjający. Dojeżdżamy do Polanowa - punkt taki sobie, gdzieś tam w mieście rozstawiony namiot. Wlewam tylko wody, jem bułkę i tyle.. Po chwili ruszamy w dalszą drogę

5) Polanów - PK5 Szczecinek ~ 300km PRZEPAK 1
Co dalej? No dalej jedziemy, jest długi czas odcinek z kostki brukowej, pod górę nawet było... Wypadają mi z kieszonki moje okulary takie "na codzień".. na szczęscie nikt mi ich nie rozjechał, szybki nawrót i od tej pory pilnowałem bardziej. Wieje w twarz czy coś. Totalnie nie czuję uciekających kilometrów, bo po maratonie z PP w Świnoujściu na mecie po 350km czułem się zajechany tempem. Tutaj jest inaczej. Dojeżdżamy na przepak - te czekają już na nas przy wyjściu, szybko uzupełniam bidony izotonikami. Wypijam colę, biorę obiad w postaci ryżu i potrawki - przepyszne żarełko! Była jeszcze zupa i spaghetti. Pyszne! Mniami! Org Czarek osobiście nas przywitał, Był też Krzysiu Łańcucki, któremu się spieszyło już w dalszą drogę...My na spokojnie bez pospiechu za to.. zadzwoiłem do Czesi, wtedy mieliśmy jeszcze około 5 minut przewagi nad Arkiem Robakiem i Jerzym Pikułą... nasmarowałem łańcuch, zjadłem witaminy i magnez... Biorę kamizelkę z przepaka wiatrówkę i wkładam ją pod koszulkę bo jeszcze ciepło. Przemiłe panie obsługiwały ten punkt, jeden z najlepszych pod względem atmosfery. Pogadaliśmy chwilę i pojechaliśmy dalej.

6) Szczecinek - PK6 Mirosławiec ~ 373km
Zaczyna się powoli ściemniać. Czas powoli włączać lampki, tracimy prowadzenie powoli... Zbyt długo spędzamy czas na PK... Po drodze kibicuje nam kolega Szymona Koziatka ubrany w strój BBT1008km, rozmawiamy sobie o GPS i rozwiązaniach technicznych. Mijamy gdzieś tam Krzysia Łańcuckiego, na którego na punkcie czeka żona - pomagająca i obslkugująca nas z niezwykłą troską :) Dzięki! Bardzo miło się tam siedzi, ale czas ucieka! Meta czeka! Wyjeżdżając z miasta mamy jakiś doping od tutejszej młodzieży która pewnie szła gdzieś na jakieś balety jak normalni ludzie. Zakładam kamizelkę wiatrówkę - zaczyna się ściemnać i robi się chłodniej.

7) Mirosławiec - PK7 Choszczno ~433km
Zrobiło się już ciemno. Na punkt zjeżdżamy po 23. Przyznam szczerze, że nie pamiętam prawie totalnie nic z tego odcinka. Oprócz dobrego asfaltu z maratonu w Choszcznie. Na punkcie obsługa z maratonu z Supermaratonów... Jedziemy dalej aż do przepaka!

8) Choszczno - PK8 Myślibórz ~488km PRZEPAK 2
Jedziemy dalej w ciemności. Kuba gubi lampkę, druga mu nie świeci, moje są dobrze przywiązane i przeklejone taśmą izolacyjną więc nie ma szans by coś odpadło. Jedzie się fajnie, zero ruchu prawie, ciemność z tymi lampkami nie przeszkadza, drogi są spoko więc nie wpadamy w dziury żadne. Szymon Koziatek kieruje nas do Domu Harcerskiego gdzie znajduje się punkt. Pan Czarek - org - już tu jest. Dopinguje nas, znowu rozmawiamy :) Tutaj jakaś pieczeń i ziemniaczki w sosie z surówką oraz jakaś zupka. Wyciągam batoniki, kręcę filmiki, przebieram spodenki i...idę na chwilę dłużej do kibelka. Gdy wychodzę i dalej spokojnie łażę, okazuje się, że chłopaki sobie pojechali. Wybiegam czym prędzej po schodach z rowerem i biegnę do furtki....gdzie okazuje się, że widzę zbyt dobrze... mam na nosie nie te okulary co trzeba!!! tamte zostąły w środku więc wracam i po chwili gonię ich dobrych kilka chwil, na szczęscie jednak nie jechali jeszcze zbyt szybko. udało się też nie zgubić!
Nikt nie pytał "jak zawszE" czy wszyscy są,po prostu poszli i pojechali... Najadlem się stresu, ale wszystko było dalej pod kontrolą.

9) Myślibórz - PK9 Moryń ~543km
Tutaj Szymon Koziatek znowu popisuje się dobrą znajomością trasy - szacun dla Ciebie! Trasa ta mija bardzo szybko, punkt całkiem blisko od przepaka. Dojeżdżając dowiadujemy się "ciiiicho, Cieśla poszedł spać" - solista, który się trochę na początku zajechał. Punkt w urzędzie miasta czy coś, ciepła herbata, bułka,.... mam pełny brzuch, ale jestem głodny... nie mogę nic wcisnąc, ale i wycisnąć! Zaczyna mnie przymulać i zaczynam trochę pływać na rowerze. Bulka pyszna, PEPSI!!!!! ciasto!!!! Punkt na wypasie! Fajni ludzie... Wjechaliśmy tu około 3:40 rano... Nieźle się musieliśmy zastanawiać jednak. Dziury straszne w jednym momencie w lesie, totalnie gdzieś na zadupiach czegokolwiek droga... Nie jeden raz sprawdzaliśmy czy dobrze jedziemy,

10) Moryń - PK10 Szczecin Podjuchy ~610km
Wstaje słońce, robi się ciepło, zaczyna razić bo na nosie okulary z żółtymi szkłami ( na starcie i całą sobotę były chmury i niezbyt przejrzyście). Jedziemy już chyba tylko siłą woli. Kryzysu jako takiego nie mam, ale dalej nie mogę nic zjeść. Wciskam więc tylko w siebie coca-colę, którą miałem i wziąłem z przepaka w Myśliborzu. Była jak znalazł. Całkiem sporawy ruch drogowy w mieście. Nie jedzie się zbyt przyjemnie. Umawiamy się, że na metę jedziemy wspólnie, nikt nie ma atakować...bo i po co skoro tyle KM jechaliśmy razem..... Nasza grupa już wie że nie wygra, bo chłopaki Robak i Pikuła mają sporą przewagę...

11) Szczecin - PK11 Stępnica ~660km
Po drodze mija nas szalony Scenic z Czesią i kolegą Wawrzynem na pokładzie... Robią zdjęcia i kibicują :)
Ostatni punkt kontrolny, myślałem ze tylko będzie szybkie siku i pieczątki - i rura do mety... Się okazało, że wszyscy znowu się rozsiedli. Czesia z Wawrzynem na punkcie, rozmawiamy chwilę... Okazało się, że kolega jeden - Cezary Urzyczyn sobie pojechał.. Zanim się skapliśmy to on już byl kilka KM przed nami... Miał straty do nas 5 minut... Kuba zarządził pogoń, ja zaalarmowałem kolegów, ale usłyszałem "e tam", "jak jesteś mocny to jedź" - to pojechałem rrazem z Kubą latajką...

12) Stępnica - META Świnoujście 711km
Goniliśmy aż do samego Świnoujścia, ale niestety nie udało się nam dogonić.. Po drodze za Wolinem hopki nas znorały porządnie, istna masakra, jak niewielkie wzniosy robiły nam krzywdę.. gdzie normalnie się leci dużo dużo szybciej, a tutaj raptem po siedmiuset kilometrach ledwo się pod nie kręci. Nas za to dogonili Marian z Mariuszem i razem wjechaliśmy na metę gdzie czekała Czesia robiąc "lajfa" na "fejsie" :) Wreszcie mogłem się zatrzymać już na dobre! Wyłączyli nam GPSy i byliśmy wolni! Wolni od rowerów, od jazdy... Ale byliśmy w fazie, pełni adrenaliny i endorfin. Po chwili dojechali Zbyszek i Szymon trochę źli na nas, ale jak jeden uciekł i nadrobił jeszcze nad nami 3 minuty, no to mówiliśmy że gonimy!

Po mecie pojechaliśmy do pokoju, miałem zaburzone postrzeganie rzeczywistości, czasu i pory dnia.. Było dość wcześnie rano.. Poszliśmy więc później do McD, na plażę, na lody....na wszystko co dobre, niezdrowe i kaloryczne :) Później jeszcze raz udaliśmy się na metę by dopingować Gosię Kubicką, Jacka Ilmera, Marcina Trzaskę i wielu wielu innych.... Komary nas pogryzły wtedy! :) Było super!

Następnego dnia (poniedziałek) o godzinie 13:00 odbyło się uroczyste zakończenie maratonu. Wcześniej jednak poszliśmy do baru Pierożek gdzie było pyszne jedzenie w ramach uczestnictwa w maratonie. W ośrodku kultury w Świnoujściu wręczano puchary i nagrody. Tutaj wg. mnie jeden (niestety wielki) minus dla organizatora....za zamieszanie...
Na metę pierwszy wjechali Pikuła i Robak z idealnie tym samym czasem - drugi wjechał Cezary, a trzecia była nasza czteroosobowa grupka. Byliśmy pogodzeni więc, że mamy równo czwarte miejsce - bo tak się nagradza w przypadku dwóch pierwszych miejsc, że nie ma następnego - drugiego, a jest dopiero trzecie. Trzeci miał być Czarek. Tak wczoraj mówili nam na mecie. Na dekoracji okazało się, że dwóch pierwszych zostalo nagrodzonych, drugi puchar przypadł Czarkowi, a....... Kuba Latajka zdobył trzecie miejsce - bo mu najpierw wyłączyli GPSa, a nie wedle tego kto przyjechał - a z resztą przyjechaliśmy jak pierwsza dwójka - razem, wspólnie, po ponad 24h jazdy razem... A tymczasem nagradzają jednego z nas.... Nie chodzi o pucharek, poszedłem się zapytać jak to... No i po jakiś kilku chwilach ORG się zorientował... Przeprosił i powiedział, że coś nam dośle... Ciekawy jestem co, bo jedynym sprawiedliwym byłby puchar taki sam jak ma Kuba i poprawienie oficjalnych wyników. Po prostu zrobiło mi się smutno, że ktoś mnie pominął.. Tak o, po prostu..

Ale zmierzając już do końca::

PODSUMOWANIE :)

+
I) Ultramaraton na najwyższym poziomie. Fajnie, że mogli nas śledzic na stronie na żywo postronni kibice. Dobrze, że były takie świetne punkty żywieniowe i kontrolne. Szacun za jeszcze lepiej zorganizaowane przepaki! gdy my dojeżdżaliśmy one już na nas czekały. Fajna organizacja i  trzydniowa impreza. Pyszne jedzenie, miła obsługa, Dobre asfalty.

II) Zadziałało wszystko! Przede wszystkim głowa - żadnych kryzysów, bez przerwy jedzenie. Nie chciałem zsiadać z roweru. Lampki ideolo, GPS w garminie czasem szwankował i wyłączał ślad, ten w telefonie pewnie spoko, ale bez okularów ledwo coś widziałem. Torby i sakiewki ideolo! Powerbanki wystarczyły, zostało w nich nawet sporo energii więc tym lepiej. kabelek do ładowania garmina idealnie zadziałał i się sprawdził

III) Forma jakaś była, taki wynik normalnie brałbym w ciemno przed startem, bo plany były około 26-28h...a tu wyszło dużo lepiej.

_
I) Wyniki! Smutno mi, że chociaż nas razem nie wyczytano skoro prrzyjechaliśmy razem. I że nie zadeklarowano się, że nam się te puchary przyśle albo poda przy okazji.

II) Zbyt długie nasze postoje. Zwycięzcy jechali wolniej od nas, ale na PK spędzili trochę ponad 1h, my za to prawie 2,5h... masakra!

III) Dupsko boli, wszystko boli... Trzeba poprawić mięśnie na plecach i brzuchu. Trzeba chyba też wziąć maść na tyłek i kupić szersze buty bo.....zaraz mi zejdzie paznokieć bo mi za bardzo ucisnęło...

To chyba tyle. Macie jakieś pytania? Dawajcie! Na pewno odpowiem :)

Normanie ten wynik brałbym w ciemno jeszzcze w piątek....dziś czuję niedosyt. Kwalifikacja a BBT 1008km 2018r jest! A teraz jak na debiut na ULTRA to chyba mogę uznać za udany... Spokojne tempo całą drogę, bez szarpania.. Chyba to polubiłem :)

Gratuluję Panu Czarkowi i klubowi KS Uznam za organizację tego wspaniałego wydarzenia. Polecam bardzo serdecznie - świetna atmosfera i dobra organizacja. Mały minus za te wyniki. Ale poza tym wszystko na prawdę na tip-top :)

cad:  81
temp.max: 31*C
temp.min: 14*C

Nie wiem czy o czymś zapomniałem, jakby co to dopiszę. Myśli ogrom, wspomnień sporo, wszystko super! :)

FILM Z MARATONU BĘDZIE NIEDŁUGO!!!!

Odbieramy pakiety:


Machamy kibicom w Trzebiatowie :**


Trzebiatów i Czesiowe zdjęcie :)


Medal za uczestnictwo :)


Na mecie byłem zmęczony....ale pospałem dopiero po kilku godzinach na plaży opalając się w pelnym słońcu. Nie czuję się jakoś strasznie zmęczony. Dziwne! Bolą mnie tylko nogi...


Kris Czesława i Wawrzyn czyli ekipa wesołego scenica :) w pokoju po dotarciu zaraz po mecie :)


No i w prezencie, od przyjaciół ze Szczecina dostałem koszulkę -- dziękuję :) Bez Was chyba bym nawet ttu nie startował :)


Z Mondziem na promie:))




I na koniec! Puchar za 3 miejsce: MÓJ, Kuby Latajki, Mariana Kołodziejskiego i Mariusza Staszaka! Należy się również przy całym tym zamieszaniu i wspólnej pracy oraz jeździe ponad 650km razem Szymonowi Koziatkowi i Zbigniewowi Kreftowi!

Co tu dużo pisać, bo chyba nawet tego mi się dzisiaj nie chce.. Po prostu przejechałem kolejny maraton..

Tym razem bez pudła - bo i bez formy. Ta jest zaplanowana jak co roku... Ale no cóż, w drugiej części sezonu praktycznie nie będzie się gdzie ścigać.

Pojechaliśmy do Zieleńca... Wystartowałem o 8:28... Grupa całkiem fajna, ale szybko się okazało, że znalazłem się między młotem a kowadłem.. Na pierwszym większym podjeździe trzech mocnych kolegów odjechało w siną dal, reszta została daleko z tyłu...a ja sam sobie.. To tak pojechałem swoim tempem, się okazało na mecie że nie było ono nawet zbliżone do czołówki.. Noga od samego początku nie kręciła jak chciałem.. Czas na odpoczynek!

Gdzieś na 30km dojechałem do Czesi, chwilę pogadaliśmy i pojechałem dalej, w sumie to nie było to zbyt szybkie tempo.. Nawet jak próbowałem przycisnąć to nogi były jakby puste.. Aż mi się płakać chciało, że nie mogłem sobie swobodnie pojechać tak, jakbym tego chciał... Niestety. Po prostu nie był to mój dzień..

Kilka razu ktoś się do mnie przyczepiał na koło, jak to ja kogoś doganiałem, bo jak już mnie wyprzedzali to przeważnie przejeżdżali obok jak jakieś TGV. Na podjeździe pod Spaloną straciłem nawet kontakt z dogonioną wcześniej przeze mnie Dorotą z Dusznik... Bardzo fajna kobieta, miło się i długo gawędziło... Ale na podjeździe mi siadło, a ona z nieukrywaną lekkością pomknęła w górę.. Dogonił mnie też inny kolega rzucając tekstem w stylu: "łooo, dzisiaj nie Twój dzień skoro Cię dogoniłem".. No cholera jakbyś trafił.

Doczłapałem się na szczyt Spalonej, pomknąłem w dół i do Zieleńca.. Po drodze doczepali się różni ludzie, na MTB jakaś Pani, to ja szosie ktoś znajomy, To Szerszeń Zenon na chwilę.. Ogólnie było mi już wszystko jedno skoro i tempo mizerne.

Czuję się zmęczony, ale teraz mam plan i wszystko będzie dobrze! Oby :)

Przed startem chwila rozmów, po mecie też chwila rozmów.. Ogólnie bardzo sympatyczne Gryfusy, pierwszy górski maraton Jacka Ilmera - brawo stary! :) Lubię to towarzystwo, lubię tych ludzi.. Lubię za to supermaratony :)

cad: 81

OPEN: 65/151
M2: 4/8

Z Jackiem przed startem :) A w tle Marian :D

Jak wygrywać to uczciwie, jak przegrywać to z honorem... Rozwinięcie myśli na koniec wpisu!

Razem z Czesią udaliśmy się w piątkowe popołudnie do Nietążkowa. Tak tak, godzina drogi od Krotoszyna a ja śpię tam w internacie. Masakra! Ale w sumie fajnie było, także dobrze że Czesia mnie namówiła na nocleg......ale tylko jeden! :D Dojechaliśmy, poszliśmy po numerki i na odprawę..oraz podegustować egzotyczne żelki energetyczne z Dextro Energy. Jednego na próbę kupiłem z podwójną dawką kofeiny o smaku kawy. Poszliśmy do naszego apartamentu, zjedliśmy kolację i gdy chcemy iść spać... no cóż, nigdy nie owijam w bawełnę to i teraz nie będę i nie napiszę "ktoś"....a tu ekipa gryfusów ze Szczecina urządza sobie imprezkę do późnych godzin nocnych w bardzo głośny sposób. Jakbym spał na dole i mial ich drzwi w drzwi to byłbym zszedł albo dzwonił po dozorcę..na szczęście spaliśmy na piętrze i wystarczył zabieg zamknięcia drzwi na korytarzu. Inni maratończycy niestety sobie nie pospali komfortowo.... bo skoro cisza nocna jest od 22 to szanujmy to że śpimy w "miejscu publicznym" i inni zza ściany niekoniecznie chcą tego słuchać. Nam na szczęście udaje się jakoś zasnąć i rano budzimy się nawet przed budzikami!

Zapowiadają deszcze, burze i wichury.... ale to nic, tak czy siak jadę na krótko... w miarę wysoka temperatura to i letnie ciuszki wystarczą.. Startujemy w całkiem fajnej grupie (na papierze), ale jak się okazuje do tych przed nami dopisują się rano inni mocni zawodnicy więc nasza przestaje być jakąś "szczególną". Jak się później okazało lider pucharu polski czeka na grupę za nim, a do nich dołącza zawodnik elity Przemko z Ostrowa bez numerka... Więc na początku moje i nasze 40km/h było niczym w stosunku do ich 45km/h. Goniliśmy długo goniliśmy mocno...Niestety po pierwszym pomiarze czasu tracimy coś ponad 3 minuty... Minęliśmy się na drodze zaraz za pomiarem po nawrocie więc nie trudno było to sobie w głowie obliczyć. Motywacja była silna, ale zabrakło szczęścia i trochę lepszej nogi dzisiejszego dnia. Moja grupa w skrócie: Krzyś Łańcucki łapie po kilku kilometrach gumę, Szymon Koziatek najmocniejszy, ale po Pierścieniu 610km i zmęczony, Marcin Sierant w formie, ale mimo wszystko brakuje trochę mocy. Czasem do nas dołączają kobiety z szosy, czasem rowery inne?! Tempo trochę siadło, bo i każdy się umęczył gonitwą.. Później już jechaliśmy z myślą żeby dużo nie stracić, co kurde też nie wyszło.

Ja złapałem Czesię, mnie złapała ulewa - albo dwie.. Z Czesią mijamy się jeszcze gdzieś tam na trasie. Łapiemy maruderów, ale czasem tylko ktoś siada na koło ale albo nie za wiele pomaga albo spada z koła po chwili...

Na metę wpadamy 20 minut po Heniu i 15 minut po grupie przed nami... Niestety nam nikt niezgodnie z regulaminem nie pomógł. To nie ból dupy, ale jak wygrywać to uczciwie, a jak przegrywać to i tak o tym napisać.....bo ostatnich relacji nie uraczysz. W sumie cieszę się, że bardziej kogoś boli przegrana ze mną, niż przerżnięcie w kategorii xD ni ma tematu. Czekamy na wtorek xD

Moja dyspozycja dzisiaj daleka od najlepszych. Albo nie odpocząłem po Wiśle i tamtejszych treningach, albo forma jak to u mnie przeważnie w lipcu bywało leci na łeb na szyję. W generalce niestety straciłem dzisiaj swoją górkę i teraz ja muszę gonić! Jak się okazuje cholera faktycznie: im trudniej tym lepiej.. Samo życie. Za dwa tygodnie jedziemy wspinać się w Zieleńcu i dalej walczyć!

Na trasie całkiem spoko dwie/trzy hopki.. dobre oznakowanie trasy, nawet największe dziury były oznakowane. Bufety spoko, ale było trzeba się zatrzymać. Jedynie co to trochę słaba obstawa trasy przez policję czy straż - na kilku skrzyżowaniach w lewo zero zabezpieczenia. Jedzonko na mecie standardowo kotlet - ale przepyszny :)

Czesia dojechała znowu z szaloną wysoką średnią. Coraz lepiej jej idzie....jedzie :D

Nasze podium GIGA M2 szosa :) Drugi Piotrek Szudra a trzeci Jacek Ilmer. Świetna ekipa, świetni ludzie! Dziękuję za wspólną rywalizację :)
Na

Po latach wróciłem do Wisły. Były rachunki do wyrównania standardowo na najdłuższej trasie. Zawsze Pętla mnie pokonywała, zawsze łamała mi psychę i ledwo ją kończyłem, raz nawet jej nie ukończyłem. Stanąłem więc dzielnie na starcie sobotniego wyścigu. Tak! Wyścigu, nie maratonu, nie jakiegoś innego dziwnego tworu - jednego z najcięższych wyścigów w Polsce - Pętli Beskidzkiej.

Stanąłem bez kompleksów, a co mi tam, pierwszy rząd - z później jak się okazało - zwycięzcą wyścigu, ale i innymi kolegami z którymi miałem przyjemność wzajemnie mijać się nie jeden raz i nawet jechać kilkadziesiąt kilometrów razem.

Ruszyłem całkiem żwawo, dopóki było w miarę płasko trzymałem się za autem Wieśka Legierskiego. Gdy wyjechaliśmy z centrum - stała Czesia i pstrykała fotki :) Wtedy jeszcze jechałem w czubie... Jak to ja ;-) Po skręcie w stronę zameczku organizator przyspieszył, peleton został z tyłu i  to jedyne co mi się pewnie znowu udało - to będą fajne fotki... Wyjechałem przed powoli jadący peleton... I tyle..

Gdy skręciliśmy na główną część podjazdu pod Zameczek pokaz siły ze strony rywali był nie do zniesienia... Tętno skoczyło całkiem mocno i szybko, do głosu doszli Adrian Jurek, Wojtek Kokosiński i inni walczący o zwycięstwo open.. No, ja powoli spływałem w peletonie.. Udało się znaleźć całkiem fajną grupkę jadącą podobnym do mnie tempem. Jadąc sobie powoli i rozmawiając dojechaliśmy na szczyt. Chwila zjazdów, później sztajfy po 21%, kilkanascie kilometrów wypłaszczenia i lekkich hopek. Stajemy na bufecie, uzupełniamy bidony, jemy życiodajne arbuzy i lecimy dalej. Czuję się "świetnie" - jak na siebie...  Prowadzę grupę, spawam czasem jakieś dziury, jest ok, jem i piję na bieżąco.

Zjeżdżamy do Szczyrku i powoli zaczyna się podjazd na Salmopol. I tu... W połowie gdzieś, staje się coś czego nie potrafię sobie wytłumaczyć.. W głowie, w nogach, w brzuchu, w kolanach...w pazokciach i włosach.. po prostu wszędzie! Jakiś mega kryzys, nie wiem skąd, nie wiem po co i gdzie i co i jak i w ogóle siadła mi psycha... Zaczęło boleć kolano, albo starałem się znaleźć wymówkę żeby zrezygnować?! Wypiłem colę, niestety nic mi to nie pomogło, nawet humoru nie poprawiło. Dojechałem do Wisły, skręciłem na Zameczek i....jechałem.. W sumie "jechałem" to za dużo powiedziane, umierałem i ledwo przepychałem korbami.. A to była dopiero połowa trasy.. Humor popsuła jeszcze ulewa, która towarzyszyła mi przez cały ten podjazd...

Dojechałem do "mety", stanąłem i rozprostowałem nogi, chciałem już kończyć, ale na mini przepisać się nie można, nie byłem ostatni i spiker wygonił mnie na drugie kółko. Po chwili stanąłem na bufecie, zjadłem chyba pół arbuza... wypiłem izotoniku i ruszyłem dalej. Ktoś mnie dogonił, kogoś ja minąłem... Jechałem.. Odżyłem gdzies dopiero za tymi sztajfami 21% nachylenia. Ogólnie poczułem się ciut lepiej. Ale drugie kółko pokonałem praktycznie w samotności. Może i nawet lepiej mi się jechało aniżeli w tamtej grupie.

Przed Salmopolem zjadłem ostatniego żelka....ale ten nie dał mi praktycznie żadnego spodziewanego kopa.. Po prostu kręciłem jak kręciłem. Później zjechałem, skręciłem na Zameczek - ostatni podjazd i próba zamachu na moje życie.. heh.. Skręcając w lewo chciałem ściąć zakręt i wziąć wysepkę z lewej a tu auto, jak zahamowałem i mi koło rzuciło to ledwo wyrobiłem, ale nieźle.. Czesia stała i robiła zdjęcia.. Zaczęło tu znowu lać jak z cebra! No znowu, znowu tu pada.. Po prostu było to idealne podsumowanie mojego występu..

Dojeżdżając do mety dogania mnie jeszcze jeden kolarz, ale nie daje się na finiszu przegonić i wygrywam o jakieś sekundy...
Zjeżdżam do Wisły, oddaje numer i jem obiad no i lecę do "domu". Mycie, ogarniamy się i lecimy w trójkę do Cieszyna na smażony syr ;-)

Michał pojechał calkiem dobrze na 80km, Czesia przejechała też ten dystans, wszyscy zadowoleni pojechaliśmy na wycieczkę.

Ja średnio zadowolony z formy, myślałem, że pójdzie mi znacznie lepiej.. Rzadko zdaża się abym nie zdążył nawet na dekoracje. Ale pierwszy wykręcili jakieś kosmyczne czasy poniżej pięciu godzin i lekko powyżej pięciu. Masakra!

Jechałem tu z planem potrenowania w górach i plan zrealizowałem. Przejechałem dystans, choć psycha w połowie siadła.. Niby jechałem nie chcąc nawet wielce rywalizować, ale jak to zawsze bywa to samo się włącza gdy staje się na starcie :)


Organizacja na wielki plus! Pierwsze kilometry za policją i autem orga, później zamknięta droga.. Ale jak już zostałem w grupetto to między autami. Bufety pełen wypas! Arbuzy przecudowne! Dalej to oznakowanie i obstawione skrzyżowania - wszystko było na wysokim poziomie! W pełni profesjonalizm! Do tego na mecie dobry makaron. Po prostu polecam tę imprezę! :) Szacun dla organizatorów, bo nie ma się nawet do czego przyczepić :)

OPEN: 42/56
Kat. A (do lat 30): 9/11
DNF: 5 os.

cad: 81

Świetnej jakości i pięknej urody zdjęcie od Pani Barbary Dominiak (https://www.facebook.com/barbara.dominiak.foto/) :) Gdzieś tam na trasie :)