To co już za mną:

Wpisy archiwalne w kategorii

Zawody

Dystans całkowity:17725.93 km (w terenie 43.43 km; 0.25%)
Czas w ruchu:554:43
Średnia prędkość:31.95 km/h
Maksymalna prędkość:90.00 km/h
Suma podjazdów:115078 m
Maks. tętno maksymalne:210 (105 %)
Maks. tętno średnie:188 (97 %)
Suma kalorii:359064 kcal
Liczba aktywności:165
Średnio na aktywność:107.43 km i 3h 21m
Więcej statystyk

Maraton W Lubomierzu

Niedziela, 12 sierpnia 2018 · Komentarze(0)
Impreza od samego początku stała pod wieloma wielkimi znakami zapytania. Dystanse, opłaty startowe czy klasyfikacje mini/mega/giga w Pucharze Polski. Ale wielu z nas maratonczyków się nie zraziło i finalnie stawiło się w dniu startu w Lubomierzu.

Ja z Czesią przyjechaliśmy już dwa dni wcześniej do "Domku pod Orzechem" by na spokojnie spędzić miły weekend we dwoje. Po przyjeździe jednak tylko spać. Rano było całkiem znośnie z pogodą, choć w oddali zbierały się chmury udaliśmy się rowerami około 18km (a miało być 15!) do biura zawodów by odebrać pakiety. Okazało się jednak, że nie można odebrać numerów startowych, więc wróciliśmy do domu. W międzyczasie zdobyłem dwa KOMy nie używając żadnych nadludzkich sił. Do Lubomierza wróciliśmy wieczorem po zabawach ze zwierzętami i te pe. Spotkanych kilku fajnych ludzi, pogadaliśmy i do domu.

W dniu startu dość szybka pobudka, ale nie na tyle żeby się nie wyspać.... Śniadanie, pakowanie i do Lubomierza! Jadę ciągle  z przeświadczeniem że maraton giga = 195km. Przywitałem się z chłopakami z najlepszego pomiaru czasu time2win pogadaliśmy chwilę i każdy idzie zrobić swoją robotę. Po drodze spotykam Bartka Moskwę - organizatora, który mówi, że skracamy dystans giga do dwóch pętli mega i taka też karteczka wędruje na namiot Biura Zawodów. Dopytując dowiaduję się, że trasa ma mieć finalnie około 140-145km.
Z jednej strony fajnie, bo gorzej gdyby chcieli wydłużyć, z drugiej strony gorzej bo nie wszyscy taką wiedzę zdążyli posiąść, a strzałek na trasie nikt nie zmienił i nie wszystkich kierujących ruchem strażaków poinformował. Ale to na końcu.

Kiedy przyszło co do startu to okazało się, że moja grupa jest do prawdy mocna - kolega Latoszek, Bętlewski, Rafał Wiatrak z Milicza, Tomek Płóciennik z Cieszkowa, za nami dwie i cztery minuty znajomi z ImMotion Team z Wrocławia z Mikołajem Jurkowlańcem na czele.

Okazało się jeszcze co innego, że ta mocna ekipa jest na tyle mocna, że aż na podjazdach nie do wytrzymania. Mimo szczerych chęci do jazdy i próby zaginania nie dałem rady podjechać z nimi którejś tam sztywniejszej hopki i odpadłem. Dość szybko doszli mnie konie z ImMotion, ale nie było szans się zaczepić. Nie te watty! Kilka dobrych kilometrów później dojechali koledzy Otfinowski i Koziatek. Zaczęła się trochę szybsza jazda, ale w końcu na taką mnie jednak było stać, a tętno nie szalało tak bardzo, nie wiem tylko czemu jechałem aż nazbyt asekuracyjnie. Gdy nadszedł czas "rozjazdu" na mega i giga zwątpiliśmy - mówili dwa razy mega, ale kawałek dalej jest strzałka z napisem giga..... Pojechaliśmy na giga. Okazało się, że jednak miało być dwa razy pętla giga i finalnie 162km. Nam wyszło ciut mniej ze względu na to, że......strażacy na tym właśnie skrzyżowaniu pokierowali nas na pętlę mega i powiedzieli to samo - meeeega dwa razy to giga. No to jechaliśmy z przeświadczeniem że nadrobiliśmy kilometrów z 15.

Jazda dalej to tylko umieranie i wysychanie... w bidonach pustka, ale wodą i izotonikiem poratował mnie Kolega OTFINOWSKI - szacun, dziękuję serdecznie. Uratowałeś mi życie bidonem :) I tak sobie pyrkaliśmy powoli do mety, gdzie.... było już wielkie zamieszanie.

W pierwszej wersji, zawody wygrywa Zbyszek Kreft, drugi jest Tomek Płóciennik który zrobił 100km z małym haczykiem, Koziatek trzeci... ja jestem piąty... Niby super, ale.... gdzie chłopaki z imMotion i CCC Wulkan?! Pomylili trasę?! NIE! Wjechali chwilę po nas jadąc "prawidłowo". Nam z liczników spisano czasy i dystanse i podjęto decyzję że wg. średniej mniej więcej wszystkim dodają 30min... innym jeszcze więcej bo nawet 40 czy 70. Masakra!

Niestety, piszę niestety! dlatego, że jak już takie były plany to tak miało być do końca, organizator na szybko zmieniał trasę wyścigu GIGA - dosłownie kilka minut przed startem dowiedzieliśmy się, że ugiął się po prośbach i "protestach" uczestników, którzy chcieli / mieli wcześniej wrócić do domu etc. No fakt, start dystansu giga, z takim przewyższeniem o godzinie 10:00 do najszczęśliwszych nie należał, ale każdy wie jakie ma warunki i na co się pisze. Finalnie wyszło niezłe zamieszanie z wynikami, z trasą, z pomyłkami, a to spotkało mnie pierwszy raz w życiu. Ale żeby nie było tylko marudzenia.... na wielki plus pyszny makaron na mecie, dobre oznakowanie trasy i potwierdzenia (do czasu rozjazdów na giga mega), całkiem spora obstawa na skrzyżowaniach w postaci strażaków (no ale tu wielki minus że większość z nich wolała siedzieć na trawie z nosem w telefonie, nie wszyscy ale całkiem spora część), mega świetna trasa i piękne ciężkie podjazdy... A i jeszcze mi się przypomniał jeden minus...... finisz na rynku podczas festynu to nieporozumienie, chodzący ludzie na kresce start/meta nie dali zafiniszować. Organizatorowi radzę choć raz wybrać się na maraton np. w Łasku, Zieleńcu czy Nietążkowie bądź do Choszczna by poznać standardy organizacji supermaratonów.pl bo i na trasie przydałby się punkt kontrolny, a tak każdy jechał gdzie chce. W sumie można było posiedzieć na rynku w knajpie i wyjść po 5h z rowerem na metę. Ps. Asfalty bardzo dobre!

Nie krytykuję, mam nadzieję, że Lubomierz będzie i za rok w naszym cyklu, bo maraton ma mega potencjał, organizator ma pasję więc proszę o wyciągnięcie wniosków z popełnionych błędów i do zobaczenia na starcie za rok!

cad: 79

4 w kat. m2 oraz 9 open.

Na starcie :)




Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(0)

Klasyk Kłodzki 2018 Zieleniec

Sobota, 28 lipca 2018 · Komentarze(0)
Było bombowo. Nocleg w Zieleńcu w pensjonacie BAJKA - polecam serdecznie.

Spokojnie od rana na start, założenia miałem proste, niestety nie wyszło tak jak chciałem. Ale się okazało, że wyszło może gorzej, ale patrząc na inne aspekty nawet lepiej niż miało.

Forma jest ok, zastanawia mnie tylko możliwość dużo mocniejszej mojej jazdy (co jeżdżę nawet na treningach) a na zawodach w górach nie umiem się zmobilizować i utrzymać wyższego pulsu w tym roku. Po wyścigu czuję niedosyt, nie zajechałem się... mogłem dużo mocniej, a chciałem minimum 11 minut z tego czasu urwać. Ale.. jest jak jest.

Z pozytywów:
1 m w kategorii M2 oraz 12 open. i awans w generalce Pucharu Polski na 3 miejsce.

cad: 78

Takie piękne podium KKCK (Kris Kubik Czesia Kruczkowska) a obok org KKZK :D

Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(0)

Supermaraton Nietążkowo 2018 - Szlakiem Don Kichota

Sobota, 7 lipca 2018 · Komentarze(0)
Ciężki etap się zapowiadał po ostatnim tygodniu... i był cięższy niż zwykle....

W Łasku byłem po kraksie i odpuściłem praktycznie od startu, tym razem trzeba było od startu cisnąć i uciekać. Ale przed startem... Zwróciłem wszystko co zjadłem chwilę wcześniej. Niestety w kilka minut zrobiłem się głodny, a do zjedzenia zostały jakieś mussli batoniki i banan. Trudno na tym przejechać prawie ćwierć tysiąca kilometrów.

Stanąłem więc na starcie, ale jak się okazało w uszczuplonej grupie bo niektórzy nawet nie stanęli na linii. Od startu ruszyliśmy mocno, wiało bardzo bardzo mocno. Równo szliśmy po zmianach, ale Henryk dawał je o te 2-3kmh wyższe. Każdemu zależało żeby odjechać jak najszybciej i jak najdalej. Dość szybko doszliśmy grupę przed nami, zostali Stanisław Dołmat i "Kalina"... Niestety kolega z m2 liznął mi koło i zjechał z drogi, ale szybko wjechał z powrotem i wrócił na trasę, ale już odpadł z grupy.

Później typowe rzeźbienie pod wiatr, lekko z wiatrem itd. Nie stajemy na punktach żywieniowych, robi się coraz goręcej. Przejeżdzamy przez start - metę. Jedziemy dalej. Już wszyscy lekko podmęczeni.  Ja w tym czasie zjadłem banana i żelka. Czuję się nieźle, ale do samopoczucia z Wisły to jest daleko. Na drugim kółku staramy się utrzymywać tempo, ale współpraca wygląda coraz mizerniej. Heniu odjeżdża nam na jakieś 20-30km do "kreski". Nikt za nim nie startuje, ale chwila zawahania była.. Wróciliśmy jednak do współpracy, może trochę wolniej, ale równiej i spokojniej. Po jakimś czasie znowu kraksa bo kolega z przodu naszej grupy liznął koło i się wypierdzielił, Krzysztof Łańcucki cudem w niego nie wjeżdża, ale za to ląduje w rowie, jednak nic mu się nie stało. Czekaliśmy...

Na ostatnie kółko trzeba już jednak wody i stanąć na bufecie. Tak też robimy umawiając się wcześniej, że za sobą czekamy. W międzyczasie dojeżdża do nas kolega Marcin Sierant. Mamy więc trochę więcej sił w grupie. Jem dodatkowo arbuza.... Ale to wszystko w pospiechu.

Czuję się dobrze, daję mocne zmiany.. Kilku chłopaków już ledwo dyszy... Mnie to niestety zupełne odcięcie prądu spotkało na jakimś 150-160km, zwymiotowałem na końcu grupy kolejny raz wszystko co miałem w żołądku... i trwało to dobre dwadzieścia kilka km. Musiałem przewieźć się na kole by odpocząć. Zjadłem żela, popiłem później colą, później już tylko woda... Była istna tragedia.

Jednak na około 190km poczułem się ciut lepiej i dawałem już równe zmiany chłopakom aż do samej mety. Po drodze na rundzie kilka fajnych hopek znalezionych przez organizatorów zdecydowanie urozmaicały ściganie :)

Etap był praktycznie dla mnie z samopoczuciem tragiczny, forma nie jest zła, ale było trzeba spiąć się żeby nie odpaść na wietrze. Najważniejsze jednak, że udało się zdobyć:

1m w kat. M2
3m OPEN.

Po swoim etapie usiadłem u sympatycznych Pań w "bufecie" na mecie, zjadłem arbuza, wypiłem wody.. doszedłem trochę do siebie, wziąłem colę z auta i ruszyłem "pod prąd" wypatrywać Czesi... Spotkaliśmy się na jakieś 18km do mety i jechaliśmy sobie razem :) Czesia zdobyła także 1m w kategorii i 3m open kobiet :)

Teraz nadchodzi czas na mocne treningi i wizytę w Zieleńcu na koniec lipca.

Pięknie był zorganizowany ten maraton, świetne oznaczenia na trasie (nie szło zabłądzić!), dobry i sprawny oraz sympatyczny bufet na lini start meta ( na trasie też był ale nie korzystałem ). Bardzo sprawna dekoracja i sympatyczne losowanie nagród, świetni orgowie i wszystko cacy! Widzimy się za rok :))

cad: 82

Szczęśliwi, najedzeni, lodożercy :D



Krissss na podium :)


Specyficzne trofeum :)

Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(0)

Pętla Beskidzka 2018 Wisła

Sobota, 30 czerwca 2018 · Komentarze(0)
Stanąłem na starcie jak rok temu, w pierwszym rzędzie bez żadnych kompleksów. Tych mogę się dopiero nabawić gdy spojrzę na wyniki i zorientuję się że straciłem jakieś 45 minut do pierwszego. Ale czy można być zadowolonym kręcąc taki czas jak ja? Można!

Pętla Beskidzka długie lata była dla mnie przeklęta: albo nie ukończyłem albo przyjechałem prawie na samym końcu. Ogólnie to była zawsze masakra, pętla pokonywała mnie zawsze, a ja mimo tego długie lata stawałem zawsze na najdłuższych dystansach chcąc pokazać, że potrafię z nią powalczyć.

FOTKI Z WYŚCIGU Pętla Beskidzka 2018 w Wiśle:

https://photos.google.com/share/AF1QipPwHcb02cPCvs...

Zdjęcia autorstwa Czesławy Kruczkowskiej :)

Tego roku, tak samo jak rok temu, pętla miała być tylko "treningiem" połączonym z fajnym weekendem w górach - Wiśle, Cieszynie i Szczyrku.

Od początku jazda praktycznie w pierwszym rzędzie, za samochodem. Ale gdy skończyło się płaskie, Wiesiek odjechał samochodem do przodu.... zaczął się podjazd pod "zameczek"... a ja zacząłem spływać. Nie miałem nawet zamiaru walczyć z najlepszymi bo to skończyłoby się katastrofą już po pierwszym podjeździe i umieraniem kilka kilometrów dalej. Wojciech pojechał do przodu... a mnie minęła całkiem spora grupa osób - ja jechałem swoim tempem i nikomu nie zamierzałem na siłę trzymać koła. Obok mnie jechał długo kolega Leopold, kilka JasKółek. i paru innych znajomych.

Na Zameczku Czesia robiła zdjęcia, tam jednak na szczyt wjechałem myślę pod koniec naszego "peletonu".

Kilka grupek odjechało, ja z dwoma kolegami zaczęliśmy współnie zjazdy, później kilka hopek itd. Gdy zaczynały się pierwsze sztajfy po 20% zauważyłem, że kończą je już inni kolarze, grupka jakiś 5-7 osób. Pomiędzy nami było jeszcze kilku pojedynczych kolarzy. Ale nie atakowałem, na spokojnie jechałem swoje. Gdy skończyły się podjazdy, zjechaliśmy z górek i był dość długi prawie płaski odcinek gdzie nieźle wiało. My w trzech pojechaliśmy go całkiem dobrze po mocnych zmianach, przed pierwszy bufetem na górce zaczęliśmy doganiać grupę przed nami. Oznajmiam kolegom, że na bufecie nie staję, ale łapię bidon z woda i banana.

Tym sposobem dojechałem do grupy przede mną. Fajnymi zmianami pojechaliśmy od bufetu do samego Szczyrku. Gdy zaczął się Salmopol grupa jakby trochę zwolniła, ja jechałem dalej swoje bo nogi całkiem dobrze kręciły i zrobiłem przewagę kilkuset metrów, podczas gdy nie miałem na myśli ataku. Dłuższą chwilę jechałem przed kolegami, ale w końcu mnie doszli i na szczyt, a później w dół jechaliśmy razem. Podjazd na rundę na Zameczek męczył mnie przeokropnie. Chłopaki trochę odjechali, a ja jeszcze musiałem się zatrzymać po izotonik na bufecie i zrobić siku - dzisiejsza temperatura sprawiła wzmożoną potrzebę.... Byliśmy umówieni że czekamy i stajemy... ale tak naprawdę złapali tylko bidony i banany i pojechali. Na zjeździe na szczęscie jednak udało mi się dogonić grupę, która nie zjeżdżała ani razu nigdzie zbyt szybko.

Kolejne kilometry przeszły bez echa na spokojnie podjeżdżaliśmy i jechaliśmy wspólnie grupą aż do samego Salmopolu.

Gdy tylko zaczął się właściwy podjazd i pierwsze większe procenty: 4-7% docisnąłem w siodle na pedały i zacząłem odjeżdżać znowy swojej grupie, która jechała trochę wolniej. Na spokojnie, z pewną rezerwą, pod progiem patrząc po tętnie, odjechałem im aż do mety. Długo utrzymywała się moja przewaga rzędu kilkuset metrów i co dłuższa prosta to się widzieliśmy. Ale w pewnym momencie pojawiło się przede mną dwóch, oddzielnie jadących zawodników. Pierwszy to Jaskółka, który starał się utrzymać mi na kole, ale w pewnym momencie poczułem, że mogę spokojnie jeszcze przyspieszyć, a później jakiś NoNameowy kolarz, którego złapałem dopiero na początku zjazdów.

Zjechaliśmy bardzo szybko razem, na chwili płaskiego w Wiśle wyciągnąłem i wypiłem puszkę coli,tam już jechaliśmy po zmianach. Ale praktycznie tylko do skrętu na podjazd pod Zameczek. Gdzie się okazało że kolega został. Udało mi się zrobić przewagę 300-400 metrów, ale nie mógł tego odrobić. Nie przyspieszałem, ale pilnowałem tempa zeby ciągle jechać na podobnym poziomie tętna.

Okazało się, że od podnóża Salmopolu wyszło mi jakieś 25 kilometrów samotnej ucieczki! Faktycznie był to atak po 23 miejsce open i 5 w kategorii A - do lat 30. Ale jestem zadowolony ze stylu w którym pojechałem końcówkę, bez większych kalkulacji, odjechałem. Po prostu byłem w stanie. Nad swoją grupą zrobiłem mniej więcej 2,5 - 3 minuty przewagi. Było chłoodno, może to w sumie dało też mi taki a nie inny wynik!

Na mecie czekała Czesia i robiła mi i innym zdjęcia.  :*

Jestem bardzo zadowolony, jechalem jak nigdy, mądrze, pewnie, nie straciłem też tyle czasu co zwykle. Nadrobiłem w porównaniu do roku poprzedniego jakieś 15 minut. Było zacnie! Oby w końcu forma się pokazała na wyścigach, których mi faktycznie zależy :)

Pętla oczywiście bardzo dobrze zorganizowana. Wszystkie (na pierwszym) i prawie wszystkie (na drugim) skrzyżowania i newrlagiczne miejsca otoczone opieką strażaków, policji czy straży miejskiej! Do tego wozy serwisowe organizatora na trasie i motocykliści. Pyszny makaron i bezproblemowa dokładka. Szybka i sprawna dekoracja! Wszystko na tiptop! :) Polecam Road Maraton :)

cad: 78

Wjazd na metę:


Z Czesią :* Autorką wspaniałych zdjęć na Pętli Beskidzkiej 2018


Jeszcze w tym roku obok podium, ale coraz bliżej.... ;-)

Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(0)

Via Dolny Śląsk 2018 Milicz

Niedziela, 17 czerwca 2018 · Komentarze(2)
Po Żmigrodzie do Czesi - a od Czesi, z Czesią rano do Milicza. Kolejny etap, kolejne ściganie, kolejny zapowiadający się dobry dzień!

Dojeżdżamy wcześnie nad zalew w Miliczu. Szykujemy się, jemy, ubieramy... Start jak wczoraj - kostka brukowa, meta po ostrym zakręcie 90* na tą kostkę właśnie. Ale najpierw banan, rozgrzewka.. Dojeżdżam na start, wchodzę w sektor, staję w pierwszym rzędzie tym razem, razem z Tomkiem z Cieszkowa i Marcinem Szenderskim z Fiołki. Niedaleko stoją strefasportu i Piotrek Lis... Zauważam również FTI z szefem Arturem Kozalem na czele.

Od startu wiedziałem już że będzie ciężko - ruszyliśmy z jakimś wielkim pędem, od startu starali się inni rozerwać peleton, bardzo mocno szarpiąc od startu. Jeden wielki kilkukilometrowy interwał. Ale nie udalo się nikomu odjechać.

Po kilku kolejnych kilometrach zawiązała się jakaś ucieczka. Najbardziej próbował gonić Mikołaj Jurkowlaniec, kilka razy wychodzę na zmianę, ale później spływam na tył. Było trzeba się jednak pooszczedzać.  Nie wiedziałem jak się do końca czuję, jak moje nogi będą dalej pracowały. W końcu dzisiaj 6x 16km.. Na swoim trzecim kółku dojechaliśmy do Czesi, która jechała bardzo ładnie i zgrabnie ;-)

Z tyłu peletonu było calkiem przyjemnie, pogadałem z Piotrem Lisem, pogadaliśmy i pośmialismy się z innymi. Ale i przyszedł czas na ciężką pracę... no może przesadzam, ale Piotr dał sygnał do gonienia ucieczki i dałem dwie mocne zmiany i już mieliśmy ich na widelcu - bo inni też dali po jakiejś zmianie i już!

Na szóstym kółku jechałem od początku z samego przodu. Finisz znowu był bardzo trudny techniczny. Ale kolejny raz zabrałem się w ucieczkę.... co? ja? No tak! Jechało mi się nadzwyczaj dobrze! Myśleliśmy przez chwilę, że nas chłopaki puszczą... Było kilka mocnych nazwisk w naszej grupce, ale niestety się nie udało i po jakimś czasie peleton nas zjadł. Na 3-4 kilometry do mety poszła ucieczka, która dojechała do mety. Ja zacząłem się wtedy pilnować i byle jechać na pierwszych miejscach. Zakręt w prawo, zakręt w lewo i zakręt w lewo na kostkę finiszową....

.....i wjeżdżam na czwartym miejscu w kategorii M2 i 12 open! Niby fajnie, ale pozostaje wielki niedosyt! Mogłem stanąć na podium. Mogłem, ale nie stanąłem. Brakuje jeszcze trochę cwaniactwa i umiejętności rozpoznania, szukania okazji w takim wyścigu. Ale na wszystko przyjdzie czas!

Czesi czas za to już nadszedł i zdobyła 3 miejsce! :)

Mi się jechało bardzo dobrze, po prostu świetnie. Jestem zadowolony po tym weekendzie i trochę się odbudowałem jeśli chodzi o głowę i obecnie także zajmuje dobre, czwarte miejce w generalce :)

Później kilka godzin na plaży nad jeziorem :) opalanko i pływanie :D

cad: 81

Najpierw był finisz :)


Już bliżej wody ;-)


A na koniec plażing, smażing i relax :)

Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(2)

Via Dolny Śląsk 2018 Żmigród

Sobota, 16 czerwca 2018 · Komentarze(0)
Z wielką niecierpliwością oczekiwałem weekendu, w którym przyjdzie mi ścigać się w Dolinie Baryczy. W sobotę odbywał się etap w Żmigrodzie, niedziele spędzaliśmy nad zalewem w Miliczu (ale o tym w kolejnym wpisie).

Do Żmigrodu przyjechałem już z samego rana, dobre 1,5h przed startem. Huzar doskonale pomyślał z jednym: jesteś zapisany, opłacony i masz już od dawna swój numer startowy - pakiety odbieramy po ściganiu - dla wszystkich starczy! Więc trzeba tylko przyjechać na start gotowym do jazdy. Najpierw mały spacer po rynku, pogadanki z samym Bartkiem, Marianem Kołodziejskim i już na parkingu z ekipą ze strefysportu.pl. Ubieranie się, szykowanie i jadę na rozgrzewkę. Start o 9:30, jest jeszcze chwila. Start oczywiście w sektorach starowych, 5x18km. Finisz na rynku, po kostce zaraz za ostrym zakrętem.

Od samego startu chciałem być z przodu, choć ustawiłem się chyba w trzecim rzędzie, tak od razu przeciskałem się do czuba. Cały etap praktycznie wyglądał co okrążenie tak samo: próby ucieczek, dojazd peletonu, chwila spokoju itd.

Wszystko kontrolowali i najczęściej skakali chlopaki ze strefysportu.pl, Piotrek Lis i kilku innych.. Niespodziewanie trochę i ja spróbowałem swoich sił w odjeździe, ale także nie udało się za daleko pojechać. Śmiało mogę powiedzieć, że nie jechałem jak zwykle... A czując się naprawdę dobrze postanowiłem spróbować. Mimo wszystko także udawało mi się jechać z przodu peletonu. Czasem zdarzał się zjazd na sam koniec by chwilę odpocząć.

Gdy wyścig powoli dojeżdżał do mety, na jakieś 3-4km do kreski pomyślałem, że na ten barrdzo techniczny finisz i bardzo kręty odcinek trzeba się za wczasu przecisnąć jak najbardziej do przodu. Niestety na to było już trochę za późno i mimo wszystko nie udało mi się zrobić już tego co chciałem. Ale zafiniszowałem z grupy na 7 miejscu w M2 oraz 17 OPEN.

Zjedzony raptem jeden banan, jeden żelek i wypita mała coca-cola. Ze swojej dyspozycji byłem mega zadowolony, nie oszczędzałem się, jechałem aktywnie a i nawet próbowałem ataku. A jutro przecież ściganie w Miliczu.

Po całym etapie nie czułem się jakoś bardzo zmęczony. Może to już forma?! :)
caD: 79

Jedno z okrążeń :)


Zakręt do mety ;-)


Finisz, wyszło nawet dobrze! :)

Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(0)

Wygrana - Supermaraton Jastrzębi Łaskich 2018

Niedziela, 10 czerwca 2018 · Komentarze(5)
Kolejny supermaraton z cyklu Supermaratony.PL. - Maraton Jastrzębi Łaskich w .... Łasku.  Od dawna planowany i zapłacony, ale jak łatwo po kraksie w Radkowie mogły się plany pozmieniać.. Oj! Jak wiele od nas nie zależy. Masakra!

Ale w Łasku bez problemów pojawiam się chwilę przed 6 rano... bo start jest o 7:03! No i co? Dekoracje od razu, wyjazd z boiska bo festyn i takie tam. Zacznijmy jednak jeszcze raz:

Jem ostatki makaronu, który standardowo ledwo przechodzi mi przez gardło. Odbieram numery startowe....okazuje się w biurze, że dzisiaj bedę dzierżył szczęsliwą 13 ! Szybka wizyta w toalecie i przygotowania Treka do jazdy. Niby nic, bo tylko 211km.

Jadę na krótką rozgrzewkę i melduję się punktualnie na starcie. Od startu chłopaki gazują, ja jadę z rezerwą. Boli mnie kolano, bolą mnie biodra i lędźwie po upadku w Radkowie - tak, ciągle mi doskwierają. Największe pretensje o to miał oczywiście ten, który.... w Radkowie nie chciał dawać zmian by później uciekać no a finalnie nawet nie ukończyć gigi.

Ale jechaliśmy całkiem spoko, po trochę ponad godzinie jazdy doszła nas grupa jadąca trzy minuty za nami. Grupa więc się nam lekko powiększyła i paradokslanie - było nas więcej ale jechało się trudniej. Ale równa i mocna jazda dużo dawała. Przejeżdżaliśmy kolejne kilometry bardzo sprawnie. Na drugim kółku popracowałem, by na trzecim walczyć już samemu ze sobą - plecy zaczęły boleć jak nigdy.

Na kilka kilometrów do mety uciekł nam Henryk Bętlewski... a nasze grupetto już mocno uszczuplone zabierało się za walkę na finiszu. Tam wbrew wszystkiemu - nie odzyskałem sił, tam po prostu dałem z siebie 101% i wygrałem 1m w M2 oraz 8m Open.
Takie już jest kolarstwo, czasem można się powozić... W zeszłym roku dawałem sam często koło innym maruderom, ale dzisiaj byłem flak. Dodatkowo wykonczyła mnie pogoda, nie samo gorąco ale giga ciężkie powietrze.

Wody wystarczyło w sam raz przez wziętą butelkę w kieszeń wraz z cocacolą. Na trasie zjadłem raptem 3 żele i jednego banana. Przyjechałem mega głodny, ale totalnie nic nie wchodziło....a kolejny żelek to już bym chyba zwrócił na koniec.

Organizacja maratonu w Łasku na wielki plus! Motocykliści na trasie i sędziowie, profesjonalny pomiar czasu time2win! , obstawa na każdym skrzyżowaniu, szybka i w miarę sprawna dekoracja. Maraton na najwyższym poziomie.

A ja, mimo że wygrałem wcale nie jestem zadowolony.  Moja forma i obecna dyspozycja są gdzieś dwa mery pod ziemią i pzyklepane.
Mam nadzieję, że w najbliższy weekend coś powalczę :)

cad: 81


Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(5)

X Koźmiński Maraton Rowerowy

Niedziela, 3 czerwca 2018 · Komentarze(1)
Po tygodniu przerwy, zapisany od dawna na ten miniMaraton, stawiłem się dzisiaj w Koźminie Wielkopolskim koło Krotoszyna.

Dystans do przejechania niezbyt wielki, ale i również forma leży, bo od tygodnia do góry brzuchem leżę... Leżę i dogorywam, odpoczywam i dochodzę do siebie bo kraksie w Radkowie. Pojechaliśmy z Czesiulkiem od samego rana, raptem dziesięć minut na start, noo i tak to ja mogę jeździć na wyścigi ;-) Od rana makaron, jakaś kanapka i banan.

Maraton zorganizowany wręcz perfekcyjnie, a inni orgowie często mogą się od chłopaków z AGK Koźmin Wlkp. uczyć!
Świetnie oznakowana trasa strzałkami, obstawiona strażakami i innymi służbami na KAŻDYM skrzyżowaniu, szybkie i sprawne wydawanie numerów startowych, BARDZO NISKIE WPISOWE (30zł!), pyszna grochówka i placek do oporu, cukierki, banany, woda... losowanie nagród i puchary oraz piękne medale pamiątkowe!

Co do samego wyścigu, to tak naprawdę nie mam o czym pisać, dupa totalna. Od początku jedziemy we czterech, później już tylko we trzech praktycznie do samej mety. Ja po kraksie i tygodniu "regeneracji" ledwo trzymam się na kole i daje marne zmiany, nie mogę utrzymać tempa, a tętno też nie takie jak powinno być. Cały ciężar pracy na pleecy wziął Damian Michalski z Interkolu, z którym idealnie rozegraliśmy finisz i Interkol w M2 zajął 2 i 3 miejsce :)

Czesiulek pojechała najlepiej ever! Średnia taka, że hohoho klękajcie narody. Wróciliśmy do domu z dwoma pucharami ;-)

cad: 83

Z Czesią na starcie :D


Takie podium ;-)

Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(1)

Klasyk Radkowski 2018 kraksa

Sobota, 26 maja 2018 · Komentarze(1)
Bo przecież nie jest aż tak byle jak (No nie, bo przecież żyję i się ruszam, koślawo ale jednak)
Wczoraj świat był nasz (Przed przed wczoraj, bo wczoraj już nie)
A teraz byle być, byle trwać (Dokładnie! Byle przeżyć, byle dotrwać....)
Byle jak odliczam końca dnia (Ano... Jak śpię, jak da się spać...to mniej boli)
Do nocy by doczekać gwiazd (Byle spać, byle wstać...)
Ooo, ooo
Nie aż tak byle jak
Ooo, ooo

https://youtu.be/rOi9_4pqPU8

Tak w skrócie teraz mogę opisać swój start w Radkowie. Nic od początku nie zapowiadało tragedii, która nastąpiła na sam koniec wyścigu. Start o 8:08... Grupa całkiem spoko, jedziemy po zmianach oprócz kolegi Arka Cieśli, który rzekomo musiał się rozkręcić. By później atakować na 40-50km kiedy chwile jechaliśmy razem, bo trzymałem mu się na kole na podjeździe

Pierwszy podjazd pokonany całkiem sprawnie, podjeżdżamy praktycznie razem z drugim interkolem i... kończy się wspólna jazda na zjeździe. Coś się boję zjeżdżać, myślałem że lepiej mi to idzie, ale chyba zbyt asekuracyjnie. W międzyczasie dogania nas Remik oraz kolega z M2 Łaszczuk. Dojeżdżają do Artura, który to się do nich podczepia, ja jadę swoje żeby się nie zarżnąć. Okazało się że niepotrzebnie. Mogłem nadrobić, ale odpuściłem i to na w miarę płaskim kawałku. No cóż.. Od tego czasu praktycznie jadę już sam...

Niestety na jakimś 80/90km czyli drugim kółku łapie mnie jakiś giga kryzys. Rozłożył mnie na łopatki podjazd w pełnym słońcu pod Batorów. Wyprzedzają mnie wszyscy, którym dawno temu odjechałem. Życie! Ale jadę dalej i sie nie poddaje.

Tempo troszeczkę się polepsza na przedostatnim podjeździe pod Karłów do Radkowa. Doganiam tych co mi odjechali. Okazuje się, że dojeżdżam ludzi z M2, którzy mi odjechali.. Okazało się że bardzo duża ilość osób wogóle nie dojechała do mety.. Udaje się utrzymać "dobre tempo". Pod ostatni podjazd podjeżdżam z dobrym myśleniem. Wiem, że tracę na pewno dużo.. No ale to nie mój dzień.

Okazało się, że to faktycznie totalnie nie mój dzień....  na zjeździe do Radkowa na prostej drodze przewracam się..... przy około 60km zostaję "muśnięty" lusterkiem, na szerokiej prostej drodze zostałem uderzony lusterkiem, niestety wielki szok, staram się zapanować nad rowerem, ale ten wpada w "turbulencje" i nie udaje mi się wyjść z tego cało.. Znaczy się, lepiej tak niż się połamać... Minimalizacja strat w pełni... ręką chronię głowę, upadam niestety na lewe biodro, w oczach widzę skaczący po asfalcie rower, wypadnięte bidony i po chwili zaczyna wszystko piec. Teraz uwaga... Typ który to zrobił po prostu pojechał dalej.. Ja zostałem podniesiony przez kierowców, którzy nadjechali za mną po dłuższej chwili zatrzymując się. Bardzo serdecznie dziękuję za pomoc! Pani z samochodu wyciąga jakiś spray odkażający, ale w tej chwili nawet nie boli... Dotaczam się do mety... Siadam na start / mecie... Nie wiem jakim cudem wystrzeliwują dętki w oponach, które aż zeszły z obręczy.

Koledzy z pomiaru czasu i orgowie doprowadzają mnie do karetki. Tam przesympatyczna ekipa mnie odkaża, oczyszcza rany i opatruje. I choć myślałem przez chwile o morderstwie tak teraz dziękuję za te długie chwile cierpienia bo rany są czyste i myślę kwestia czasu aż się zagoją.

Jacek Glina zbiera mnie z karetki i wraz ze swoją Mamą opiekują się mną trochę przy aucie. W sumie nawet bardzo! Za co serdeczne podziękowania.

Co najlepsze udaje się ukończyć ten wyścig. Udaje się zdobyć 1 miejsce w Kat M2. Ale w pucharze polski ciężko będzie powalczyć jeśli tracę po tym maratonie prawie 50minut do podium open. Trzeba będzie ostro spiąć poślady i dać z siebie nawet 110%. i odrabiać, o ile więcej już nie tracić.

Tętno średnie z wyścigu śmiesznie niskie ;/ Później nie mogłem już się zmotywować...

Jeśli chodzi o organizację to nie ma się do czego przyczepić. Pan Andrzej Smalec i ekipa KKZK dają radę! Świetne zabezpieczenie trasy od początku do końca, świetny ryż z warzywami zaraz po. Ogólnie spoko! Oprócz kilku zjazdów to polecam serdecznie Klasyk Radkowski :)

No i Czesiulek druga OPEN! Na maratonie i w Pucharze Polski u Kobiet. Giga wynik mimo złapanej gumy! :D

cad: 75

Najpierw było tak....


Na podium też było spoko...


Ogólnie wyścig kończę tak...





Zapraszam do komentowania wpisów | Komentarze(1)