Supermaraton Nietążkowo 2018 - Szlakiem Don Kichota

Ciężki etap się zapowiadał po ostatnim tygodniu... i był cięższy niż zwykle....

W Łasku byłem po kraksie i odpuściłem praktycznie od startu, tym razem trzeba było od startu cisnąć i uciekać. Ale przed startem... Zwróciłem wszystko co zjadłem chwilę wcześniej. Niestety w kilka minut zrobiłem się głodny, a do zjedzenia zostały jakieś mussli batoniki i banan. Trudno na tym przejechać prawie ćwierć tysiąca kilometrów.

Stanąłem więc na starcie, ale jak się okazało w uszczuplonej grupie bo niektórzy nawet nie stanęli na linii. Od startu ruszyliśmy mocno, wiało bardzo bardzo mocno. Równo szliśmy po zmianach, ale Henryk dawał je o te 2-3kmh wyższe. Każdemu zależało żeby odjechać jak najszybciej i jak najdalej. Dość szybko doszliśmy grupę przed nami, zostali Stanisław Dołmat i "Kalina"... Niestety kolega z m2 liznął mi koło i zjechał z drogi, ale szybko wjechał z powrotem i wrócił na trasę, ale już odpadł z grupy.

Później typowe rzeźbienie pod wiatr, lekko z wiatrem itd. Nie stajemy na punktach żywieniowych, robi się coraz goręcej. Przejeżdzamy przez start - metę. Jedziemy dalej. Już wszyscy lekko podmęczeni.  Ja w tym czasie zjadłem banana i żelka. Czuję się nieźle, ale do samopoczucia z Wisły to jest daleko. Na drugim kółku staramy się utrzymywać tempo, ale współpraca wygląda coraz mizerniej. Heniu odjeżdża nam na jakieś 20-30km do "kreski". Nikt za nim nie startuje, ale chwila zawahania była.. Wróciliśmy jednak do współpracy, może trochę wolniej, ale równiej i spokojniej. Po jakimś czasie znowu kraksa bo kolega z przodu naszej grupy liznął koło i się wypierdzielił, Krzysztof Łańcucki cudem w niego nie wjeżdża, ale za to ląduje w rowie, jednak nic mu się nie stało. Czekaliśmy...

Na ostatnie kółko trzeba już jednak wody i stanąć na bufecie. Tak też robimy umawiając się wcześniej, że za sobą czekamy. W międzyczasie dojeżdża do nas kolega Marcin Sierant. Mamy więc trochę więcej sił w grupie. Jem dodatkowo arbuza.... Ale to wszystko w pospiechu.

Czuję się dobrze, daję mocne zmiany.. Kilku chłopaków już ledwo dyszy... Mnie to niestety zupełne odcięcie prądu spotkało na jakimś 150-160km, zwymiotowałem na końcu grupy kolejny raz wszystko co miałem w żołądku... i trwało to dobre dwadzieścia kilka km. Musiałem przewieźć się na kole by odpocząć. Zjadłem żela, popiłem później colą, później już tylko woda... Była istna tragedia.

Jednak na około 190km poczułem się ciut lepiej i dawałem już równe zmiany chłopakom aż do samej mety. Po drodze na rundzie kilka fajnych hopek znalezionych przez organizatorów zdecydowanie urozmaicały ściganie :)

Etap był praktycznie dla mnie z samopoczuciem tragiczny, forma nie jest zła, ale było trzeba spiąć się żeby nie odpaść na wietrze. Najważniejsze jednak, że udało się zdobyć:

1m w kat. M2
3m OPEN.

Po swoim etapie usiadłem u sympatycznych Pań w "bufecie" na mecie, zjadłem arbuza, wypiłem wody.. doszedłem trochę do siebie, wziąłem colę z auta i ruszyłem "pod prąd" wypatrywać Czesi... Spotkaliśmy się na jakieś 18km do mety i jechaliśmy sobie razem :) Czesia zdobyła także 1m w kategorii i 3m open kobiet :)

Teraz nadchodzi czas na mocne treningi i wizytę w Zieleńcu na koniec lipca.

Pięknie był zorganizowany ten maraton, świetne oznaczenia na trasie (nie szło zabłądzić!), dobry i sprawny oraz sympatyczny bufet na lini start meta ( na trasie też był ale nie korzystałem ). Bardzo sprawna dekoracja i sympatyczne losowanie nagród, świetni orgowie i wszystko cacy! Widzimy się za rok :))

cad: 82

Szczęśliwi, najedzeni, lodożercy :D



Krissss na podium :)


Specyficzne trofeum :)